Het is bijna zo ver

Het is de vooravond voor mijn verhuizing en de dag van mijn eerste blog. Ik ben geladen met leuke spanning voor de grote dag dat ik mijn volledig eigen kantoor zal openen. Het voelt heel stoer en tegelijkertijd ook kwetsbaar om zo voor je eigen visie met betrekking tot je werk te gaan staan en er op die manier het meest volledig voor je cliënten te zijn. Het is een heel mooi moment om de gedachten die ik al lange tijd koesterde met betrekking tot mijn manier van dit vak uitoefenen, nu om te zetten in meer tastbare zaken, zoals mijn website, de workshops die ik ga organiseren deze zomer met een gezinscoach en de mensen met wie ik ga werken. Het allerspannendst vind ik nog wel dat ik mezelf gecommitteerd heb aan het schrijven van deze blog. Door dit onderdeel te maken van mijn website en ook op alle adreswijzigingen te vermelden, heb ik mezelf eigenlijk voor het blok gezet en geen uitweg meer gegeven. Ik zal nu toch echt met enige regelmaat iets aan deze blog moeten gaan toevertrouwen. Het is niet dat ik bang ben dat ik verlegen zal komen te zitten om verhalen. Ik kan je verzekeren dat er meer dan genoeg gebeurt in zo’n familierechtpraktijk. Maar ja, wij advocaten zijn gehouden aan onze geheimhoudingsplicht en het beschermen van de privacy en de belangen van onze cliënten. Letterlijk opschrijven wat er in die of die zaak is gebeurd, is er niet bij. Ik zal dus nog een vorm moeten vinden om mijn ervaringen in te verwoorden. Een vriend van mij, die huisarts is en columns schrijft voor een krant, deelde zijn werkwijze met mij. Namelijk sekse en leeftijd veranderen en dan komt niemand er meer achter. Nou lijkt me dat niet zo eenvoudig als je het bijvoorbeeld wilt hebben over omgangsregelingen, waarbij het soms nog best wel van belang blijkt te zijn voor de rechter wie de man of de vrouw is en daarmee de vader of de moeder. Ook mis je de essentie van de zaak als je wilt beschrijven dat een vrouw moet gaan werken na de scheiding om in haar eigen levensonderhoud te voorzien, ook al zorgde zij voor de kinderen en werkte ze helemaal niet, en verander je dit naar een man. Dat is waarom ik dit zo’n geweldig vak vind. Als familierechtadvocaat opereer je in het hart van onze maatschappij. Je bent bezig met de hoeksteen van de samenleving en het uit elkaar vallen van die steen, die eerst zo rotsvast leek te zijn. Hoe wij als maatschappij met die situaties omgaan, is aan verandering onderhevig en die veranderingen worden gevolgd door de manier waarop de rechtbanken met bepaalde zaken omgaan. Daarnaast begeleid je mensen op de belangrijkste momenten in hun leven. Je staat ze bij als alles wat het meest dierbaar voor ze is aan verandering onderhevig is en het leven opeens niet zo maakbaar blijkt als wellicht eerder gedacht. Ik probeer mijn cliënten er bewust van te maken dat veranderingen vaak doodeng aanvoelen, maar ook onverwachtse mooie dingen met zich mee kunnen brengen, die je voorheen zelf niet had kunnen bedenken. Dat veranderingen, hoe leuk ook, ook erg spannend kunnen zijn, merk ik nu vanavond zelf. Ik denk aan mijn stoere cliënten en vertrouw op de best mogelijke toekomst voor mijn nieuwe kantoor en ga ervoor. Ik waag de sprong….